سخنی کوتاه برای بعضی از دوستان

بعد از بارها مطرح شدن این مسئله ؛ چه در چند مصاحبه ای که از من در اینترنت یا یوتیوب موجود هست و چه در پست های قبلی در همین صفحه، باید عرض کنم که تنها تنها تنها دلیل شرکت در آکادمی برای ما و من ، تأثیر مثبت این برنامه بر ذهن بیننده گان برنامه ، بخصوص نسل جوان داخل ایران هست و بس !

هر دانش آموخته موسیقی و هر انسان آگاهی میدونه ، با 3 ماه کار موسیقی ، نمیشه خواننده پرورش داد ! دقیقاً هم همینه ! ولی برنامه آکادمی موسیقی گوگوش ، باعث شده تا مردم عامی و عادی که هیچ اطلاع اصولی و اساسی از موسیقی ندارند ، به عشق دیدن خانم گوگوش ، پای این برنامه یا مسابقه یا هرچی که اسمش رو میگذارید بنشینند ، گوش کنند ، آشنا بشوند ، این کنجکاوی باعث بشه برای یادگیری موسیقی اقدام کنند !

همین که با دیدن اجراهای پر نقص اون هنرآموزها ، بیننده عادی هم یاد میگیره که فالش یعنی چی ، بیان شعر یعنی چی ، پرورش صدا چه تأثیری داره ، ریتم و نت و و و و چیه ، سطح فرهنگ شنوایی جامعه بطور کل بالا میره !
بعداً هرکسی ، با هر ته صدایی جرأت خوانندگی و سی دی و آهنگ نخواهد داشت ! هر ترانه ای و شعر و سخنی یارای مطرح شدن پیدا نیمکنه چون جامعه آشنا و آگاه ( هرچند کم ) عکس العمل نشون میده و اون رو حذف میکنه !


شاید هر کدوم از ما سال آینده در این برنامه نباشیم ولی همین مقدار کار ، برای من به شخصه کافی و دلیلیست که دِین خودم رو تا جایی که از دستم برمیاده و امکانش برایم فراهم شده به نسل بعد از خودم که داخل ایران هستند بدهم ...
کسی چه میدونه ؟ شاید از شوق و اشتیاق پدر و مادری نسبت به موسیقی ( بعد از دیدن آکادمی ) و هدایت فرزندشون به یادگیری موسیقی ، بنان و شجریان و علی رهبری و فرهاد مشکات دیگری در این خاک نمو پیدا کرد !!!


"ما " به هر دلیل و علتی که بیانش تکرار مکررات هست ، اقلاً 5 نسل جامعه مون از موسیقی درست دور شدیم ! و مجبوریم که " دوباره " سنگ رو سنگ ، آجر روی آجر بسازیم و بیاییم بالا ... همینه که هست و کاریش نمیشه کرد ! این سنگ و آجرها رو هم باید ریز ریز به وسیله موسیقی پاپ درست و آسان شده ، هم به نسل قدیمی ( که به جبر زمانه یادشون رفته !!! ) و هم به نسلهای بعدی آشنا کرد و شناسوند ! ( دلیل موافق بودن من برای هنرجوهای لهجه دار متولد یا ساکن خارج همینه ! ما باید پل ارتباط فرهنگ و زبان ایران رو با متولدین خارج از ایران حفظ کنیم ! این دوگانگی فرهنگی ، ریشه ما رو خشک خواهد کرد. باید کوشید ایرانی خارج از وطن ( حالا به هر دلیل و منطقی خارج از وطن ) ، با فرهنگ و زبان مادریش ارتباط ، علاقه و شوق و ذوق پیدا کنه !!! این انتخاب و مشوق بودن این جور افراد و سوق آنها به زبان و موسیقی ، به نظر من یکی از این راه ها هست ! )

اگر اندیشمندان و روشنفکران ما تصور میکنند که با موتزارت یا اشتراوس یا حتی بنان و پایور این کار شدنیست ، خدمتتون عرض میکنم ؛ نه ! نمیشه ! یعنی اون شخص ( از هر طبقه جامعه که میخواد باشه ! ) اصلا نمیشینه که شما براش از پندرسکی و شومان یا بنان بگویی !!! ما مجبوریم که با موسیقی پاپ پالایش شده ، با نشون دادن پایه های اساسی در هر نوع موسیقی ، با رنگ و لعاب و شو و رقص و نور ( مثل دوای تلخی که کودک نمیخوره و چون بیماره و لازم داره به روی حبه قند میریزند و دهنش میگذارند ! ) مردم عادی رو ، جامعه عادی رو پای تلویزیون بنشونیم و یادش بدهیم !

همانطور که در فیلم " در جستجوی شادی " اشاره کردم ( امیدوارم فیلم رو کامل دیده باشید ) ، من اگر زمانی امکان تدریس در ایران رو پیدا میکردم ، شاید در یک جلسه به بیش از 100 نفر نمیتونستم همین 4 کلمه رو یاد بدهم ! ولی با این برنامه ، با تکیه به محبوبیت یک ستاره ، بیش از 100.000 نفر با همین 4 کلمه ساده و ناچیز موسیقایی آشنا میشوند ! فکر میکنید کدوم بهتره ؟

(: خیلی ها آشنا میشوند که راه درست چیه ؟ برای پیمودن راه درست در موسیقی چه باید کرد ؟ بد و خوب موسیقی کدومه ؟ و ... و ... و حتی اگر در موسیقی پاپ باشه !!!
تو مو میبینی و من پیچش مو !

مشخصه که این برنامه تلویزیونی هیچ وظیفه ای برای پرورش نیروی تازه نفسِ و خواننده خوش صدا و تحصیل کردۀ موسیقی به جامعه موسیقی پاپ ما نداره ! نباید هم این انتظار رو داشته باشیم ! اصلاً چرا باید این وظیفه روی دوش یک تلویزیون و این برنامه گذاشته بشه و از اون باز خواست بشه !!!؟؟ کذوم باز خواست؟ آیا " وظیفه" اون برنامه هست ؟؟ نه ! تمام عوامل تلویزیون و دست اندکارها ، ساعتها وقت و کار و تلاش ، پشت دقیقه به دقیقه این برنامه صرف میکنند برای من ، تو ، ما و شما !!! پس چرا حس " طلبکارانه " موج میزنه ؟؟؟

ولی در عوض این برنامه میتونه منشأ و شروع درستی باشه ، برای نسلی که آگاهی درست نداره و خوب و بد و نچشیده بخصوص در موسیقی پاپ و عامی ! پس این نسل دوّار و جستجوگر ( ولی متأسفانه بی منبع و بی افق ) بجای اینکه این راه ، اون راه رو هی بره و برگرده و گیج بشه ، اقلاً نشونه راه درست رو از آدم این کاره میگیره ! آیا این اشتباهه؟ خطاست ؟!

اون چند نفری که در هر سری آکادمی که انتخاب میشوند ، وسیله ای هستند برای بیدار کردن ، کنجکاو کردن و بشوق آوردن علاقمندان و نوجوانان آینده به موسیقی درست و پایه ای ! حال پاپ ، سنتی یا کلاسیک ! خیلی از کاندیدهای گذشته ، دیگه کار رو ادامه نداده اند ! چون تازه متوجه شدند این راه ، به این سادگی پیمودنی نیست ! آواز دهُل از دور خوش است ...
اونهایی هم که دارن ریز ریز حرکتی انجام میدن ، خوب خوبه ! انجامش بهتر از هیچ کاری نکردنه ! چرا نه؟

میمونه تأثیری که بر نوجوانان و حتی پدر مادرها گذاشته میشه ... که من مرتب از این خبرهای مثبت مطلع میشوم و واقعاً از بُرد این موفقیت بسیار راضی هستم .... و این از هرتشویق و کنسرت و هر اجرایی ، برای من شیرین تر هست ! (: من کار اصلی و رهبری ارکستر یا اپرا رو رها نکردم و بسیار سخت و جدی هم ادامه میدهم ! چون به سختی و مشقت بسیار به این مرحله ، خارج از ایران رسیدم ! ولی در کنار این موسیقی کلاسیک ، یاد دادن به علاقمندان ، هرچقدر کم و کوتاه ، مطمئن باشید تاثیر خودش رو خواهد کرد !

این هنرجو های آکادمی ، مخصوصاً از سطح متوسط ( نه خوب و خوش صدا و عالی ) انتخاب میشوند تا بیننده عامی ، پا به پای یادگیری اونها ، چیز یاد بگیره ! اگر قرار باشه خوب و عالی بخوانند ( مثل آقایی که معین خواند یا خانم مسن ! ) که پس من چی باید بهشون باید یاد بدهم ، که اون جوان ساروی یا اون جوان مسجد سلیمانی هم در کنارش یاد بگیره ؟؟؟ یا اون خانمی که در اهواز یا ایلام از همین کلاسها و صحبتهای رد و بدل شده ، آموزش ، هرچند کم و سطحی میبینه چی ؟ اینجا مدرسه هست ! میان تا " یاد بگیرند ! " و در کنارش همه مشتاقان موسیقی در برابر تلویزیون " یاد بگیرند" !
مقایسه این برنامه با آیدول درست نیست ! شایدخیلی از ما مردم ، مفهوم آکادمی را متوجه نشده ایم ! دلیل شرکت کردن خیلی ها در این برنامه "شهرت" است و اینکه تصویر و صداشون از طریق خانم گوگوش بانوی موسیقی پاپ ایران و این تلویزیون به مردم نمایش داده بشه و شناخته شوند در حالیکه آکادمی یعنی مکانی برای آموزش نه شهرت ...



شاید از اینجا به معروفیت هم کسی برسه و لی پله اول و اصلی یاد گیری مردم و تاثیر مثبت اون در جامعه هست ، نه به به و چه چه ! (:
جدای همه اینها اینکه ، مسئله اقامت کافی و ویزا و پاسپورت ما ایرانی های خارج از وطن هم در انتخاب تأثیر شرکت کننده ها دخیل هست و گاهی مشکل ساز ( مثل خانم شیرازی ! یا اون آقا از ایران ! همه مسائل رو نمیشه در تلویزیون آنالیز کرد ... )


امسال تا جایی که مقدور بوده دقت شده که هنرجو انتخابی ، کسی باشه سطح پایین یا متوسط ( از نظر تیم ما ! این که کسی جایی آواز خوانده ، حرفه ای حساب نمیشه ! این که کسی مسابقات دیگه شرکت کرده و مقامی هم نیاورده دلیل نیست که در آکادمی یا هیچ جتی دیگه نباید شرکت کنه ! هر گردی گردو نیست !!! ) ، تا پرورش ببینه و هر جلسه بهتر از قبل خودش رو نشون بده و بکشه بالا ! برای همین هم بعد از چندین و چند جلسه ، از بین چهارده نفر ، ده نفری که تغییر و پیشرفت در پروسه یادگیریشون دیده شده ،برای اجرای زنده انتخاب میشوند!

در کنار این تغییر و پیشرفت این عزیزان ؛ بیننده ها هم آگاهی پیدا میکنند ! یاد میگیرند ! بیننده عامی حتی یاد بگیره هر ترانه یا شعری ، که ایضاً گاهی درش فحش و کلمات سخیف هم هست ، قابل قر و شادمانی هم نیست ، چه برسه گوش کردن !!! ... باید یاد بگیریم " گوش کنیم " بجای اینکه " بشنویم " !
امیدوارم توانسته باشم کمی در مورد این موضوع براتون توضیح داده باشم . در آخر خیلی خوشحالم که اینقدر مردم ما در مورد قبول شدن " این " یا خوندن " اون " این جووووور از خودشون حرکت و حساسیت و چرا نشون میدهند ! کاش برای باقی امورات دور و بر و زندگی روزمره مون ، مثل آلودگی هوا ، گرونی ، و و و هم اینقدر پرسشگر و فعال و حساس می بودیم !!!!

می بخشید طولانی شد ، ولی حس کردم برای خیل زیادی از دوستان لازم و ضروری می باشد. خوش باشید و سلامت.
دیگران کاشتند و ما خوردیم ، ما بکاریم و دیگران بخورند !
هومن خلعتبری