بابک سعیدی

فعالیت هنری خود را از سن ۸ سالگی با نواختن گیتار آغاز کرد و پس از آن نوازندگی کیبورد را فرا گرفت. تشنگی بابک به فراگیری ساز او را به فراگیری تار و ستار کشاند و به این سبب بابک با موسیقی سنتی هم آشنا شد. او از سنین نوجوانی در استودیهای ضبط به نوازندگی پرداخت تا بخت همکاری با نامداران موسیقی ایران از جمله ناصر عبداللهی را پیدا کرد و به گروه ناصریا پیوست و در کنار او سفر به گوشه و کنار کشور و نواختن در کنسرتهای بزرگ را تجربه کرد.
بابک در راستای دو اجرای خارج از کشور با ناصر عبداللهی به انگلستان آمد و سپس تصمیم به ادامهٔ تحصیل در رشتهٔ موسیقی‌ در این کشور را گرفت.بابک در دانشگاه موسیقی‌ ‘پاورهوس’ در سال ۲۰۰۵ اندوختهای خود را به صورت آکادمیک دنبال کرد. آشنایی با ایرج جنتی عطایی و ساخت و تنظیم چند ترانه برای داریوش اقبالی و بیژن مرتضوی از دیگر اقدامات بابک بود. به سبب جوانی‌ و نوآوری در کارهایش در سال ۲۰۱۰ از سوی شبکه من ‌و تو۱ و به همکاری در پروژه ساخت آکادمی موسیقی گوگوش دعوت شد و به دنبال آن ساخت سه قطعه در آلبوم ‘اعجاز’ خانم گوگوش، با ترانه‌هایی از رها اعتمادی، به ‘نامهای بدرود’، ‘حس مبهم’ و ‘نقطه پایان’ بود. همچنین ساخت دو ترانه به نامهای ‘من همینم’ در دور اول آکادمی و ‘یه حرفایی’ در دور دوم، از کارهای شنیدنی بابک هستند. 
تنظیم دوبارهٔ برخی از آثار ماندگار در موسیقی ایران، موج جدیدی در استقبال نسل جوان از این آثار قدیمی به همراه آورد. او همواره به کار ساخت و تنظیم میپردازد و در این زمینه سعی در نوآورری دارد. بابک پس از همکاری با بزرگان موسیقی پیوسته خاطر نشان میکند یک هنرمند با کارهایش ماندگار میشود و نه با سخنوری در این زمینه.